Denne månaden har det vore den lengste kuldeperioda me har hatt her sidan 1970-talet. Det sa iallfall gamlefolket her. Det har vore nydelegt ver, ein kan ikkje klage. Gradestokken har vore ned i mot -10, og det har vore stabilt med sol på dagtid. Nedbør har me ikkje sett noko av, så snøen har glimra med sitt fravær. Ei gledje for mange, men for meg er det sorgen. Sjølv ikkje oppe i fjella er der snø.
Det frosne landskapet byr på ymse fasinerande naturlandskap om ikkje anna. Eg og mamma bestemte oss for å kike oppom fossane en ta dagane. Dei har vore frosne lenge. Slik såg dei ut denne dagen.
Ser ut til at her også var litt snø. Kar den har komt i frå er ikkje godt å seie. Elva var forøvrig frossa heilt ned til sjøen. Det er alle elvene her. Alle stadar som ein gong var vått var frossent.
Anja synes også denne isen er spennande. Ho fer avgarde på den tidt og ofte.
I går kom derimot mildveret. Inne i fjorden har det vore mykje solid sjøis denne kuldeperioda. Desverre har der gått ein del båtar som har delt isen. Så noko skøyteis har det ikkje vore. I går bles det kraftig og var mildt. Då kom sjøisen utover. Fyrst eit flak som kom seg forbi neset, so kom dette som sleit litt meir. Då eg kom nedatt frå her var det lagt mykje sjøis frå Løvika og inn til Lyngneset.
Det skjer mykje naturfenomen når kaldt vert til varmt. I dag er det berre mykje vind, mildt og regn. Eg håpar fortsatt på snø..
Dagens visdom:
Den som ventar på noko godt,
ventar forhåpentligvis ikkje forgjeves..
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar