torsdag 30. september 2010

Last Sunny day

Some say it’s easy to forget
I say it’s easy to remember
When I close my eyes I see you
And I cry for you each night
If only tears would bring you back

I dreamed about you last night
It felt like you were there
You greeted me with happiness
It was awful to wake up
If only tears would bring you back

The memories you gave me
Is worth all the pain
But I miss you and my heart hurts
Cause there is someone missing
If only tears,
would bring you back to me

I yelled to God that day
and asked him why this happened
I begged it was a dream
But I was pushed down to earth
And told that you were gone..
If only tears would bring you back

All the laughter, all the joy
All we did together
I see your shadow move around
I see your happy body
But I know no tears
Will bring you back to me

Another will replace you,
It will never be the same
But through her I will think of you..
If only tears, could bring you back to me
Dagens visdom:
It's in the very moment you can write history..

tirsdag 28. september 2010

Tankar..

I dag fullførte eg og Anja kvalpe- og unghundkurset som Sunny og eg byrja på. Sunny fekk derfor kursbevis med namnet på sitt i dag. Vemodig at ho aldri skulle få det når ho var i live...

Eg satt meg ned med lekse tidlegare i dag. Me har eit fag som er ganske svevande i år. Me filosoferar, skriv atonal musikk og er veldig opne og improviserande. Dette faget går mykje på tankar og filosofiar over diverse ting. Leksa til torsdag skal me mellom anna skrive ned tankar rundt ordet meining. Det fyrste som fall meg inn var at der fins inga meining. Der fins inga meining for mej akkurat no. Alt var så meiningsfult og alt var så vakkert og verdt å leve for, men ikkje akkurat no.

Meining. Eit elendig ord. Eit ord som beskriver noko som ikkje fins for alle. Det beskriv det som er meint, det som skal skje, eller er noko som nokon meinar, tenkar, vil, ser som logisk. Det er eit utruleg vidt ord. Ordet gjer meg faktisk litt bitter. Kva er meininga?
Meining er å ha noko å leve for, noko å sjå fram til, noko å vere interessert og engasjert i, noko som gjer deg lykkeleg. Meininga er ikkje alltid lykkeleg, den er ikkje det. Kvifor er ho eigentleg ikkje det? Kvifor kan ikkje meininga berre vere lykkeleg?

Ein kan gjere det komplisert når ein snakkar om meininga med meining. Det forvirrar dei fleste. Etter å ha vore litt irritert over meininga, så fann eg ei meining. Det gjeld å sette seg mindre spørsmål enn kva som er meininga med livet. Kva er så meininga med livet? Me er vel her alle for ein grunn? Eg håpar det. Er det ikkje mykje bortkasta visst ikkje? Eller kanskje det ikkje er det?

Så etter å ha fundert ein del på dette temaet følte eg brått at ordet meining gav meir meining. Det vart ei indre styrke i staden for ei indre svakheit. Me lev for å ha noko å ta etter, noko å legge tyngda i, dette må da vel vere noko som har med ordet å gjere? Kanskje så enkelt som ein intuisjon om noko som skal vere. Eg merkar det er vanskelig å sette synonyme ord på ord som eg er van med å bruke i daglegtala er heilt håplaust. Eg finn ikkje eit godt synonym for meining. Det vert berre i setningane, noko som er bestemt, noko ein meiner, noko som skal vere slik... The sentence goes on..
Dagens visdom:
Find your thing to live for..

fredag 24. september 2010

I dreamed a dream..

Her ei natt drømte eg at eg satt inn i stova. Så kom Sunny springande inn, heilt overlykkeleg over å få helse på meg. Den typiske standen med senka framdel og ei bakdel som vaggar alle vegar. Opp og ned frå den posisjonen, og så heilt overlykkeleg sjølvsagt. Ein typisk Sunny var det eg opplevde den natta. Den morgonen var det grusomt å vakne.
Dagens visdom:
If only tears,
would bring you back to me..

onsdag 15. september 2010

Somewhere over the Rainbow..



Dagens visdom:
Tears stream
down your face
when you lose something you can not replace

mandag 13. september 2010

Ein smak av livet..

Trykk for større bilete!

Dagens visdom:
Den dag kjem aldri at eg deg gløymer
for om eg sover, eg om deg drøymer

søndag 12. september 2010

Til minne om Sunny..

Revet bort...

Ei veke på ferie i Spania skulle vise seg å vere eit mareritt av ein heimkomst. Siste dagen i varmen og ferien fekk eg telefonen om at du var påkøyrd, og død. Du rakk ikkje verte halve året ein gong, kun 5 månadar.

Eg huska så godt den dagen eg fekk vete at du skulle bli min. 24. mars i år vart du fødd. Heile kroppen var fyld i glede over endelig å få kvalpen eg lengta slik etter. Eg vart oppfyld med bilder, og fortalt litt om korleis du var. Du virka som ei herlig jente. I pinsehelja henta me deg, du var finare enn me nokon gong kunne forestillt oss. Eit nydeleg, lite nurk som med ein gong var velkomen i familia. Anja, hunden i huset, tok imot deg med åpne armer. Me døypte deg Sunny, grunna ditt gode humør. Du godtok oss med ein gong.

Sommaren var herlig saman med deg. Du fekk prøve sjøvatnet, gå i fjellet, sitte i sekk, leike saman med andre hunda, møte forskjellige dyr og folk og til og med reise ein tur til hovudstaden. Du elska livet og alt rundt deg, og me var så glad i deg. Favoritt hobbyen din var å plaske med labbane i drikkeskåla på altanen, og ikkje minst bite deg fast i halen til Anja. Du var ei rampe.

No i haust fekk me også byrja på kvalpekurs, og du var kjempe flink. Eg var så stolt over deg. Du var perfekt på alle måtar for oss. Eg tok eit farvel til deg og Anja før eg reiste. Som vanleg var det grusomt å reise frå dokke. Det er det jo alltid. Du slikka meg så varmt i fjeset før eg drog, og eg fortalde deg at eg snart kom tilbake.

Eg ringte kvar dag medan eg var bortreist. Spurde korleis det gjekk med dykk. Alt var fint, men fortennene dine var begynne å kome så langt at me måtte byrja tenke på å trekke dei. Eg og du skulle til dyrlegen på mandag halv to vart det bestemt, og då skulle me også hente bilburet me hadde bestillt for deg. Det vert nok ikkje noko av no...

Natta til fredag drøymde eg at du døde. Draumen var eit forferdeleg mareritt, og eg ringte så snart eg vakna å høyrde om du var i live. Det var du. Alt var fint, og du var ute å kosa deg saman med Anja. Eg kunne høyre korleis de gneldra saman på alle som gjekk forbi. Seinare samme dagen kom telefonen. Du hadde slitt deg ut av bandet og sprunge rett inn i ein traktor. Du døde momentant. Du leid heldigvis ikkje.

Eg saknar deg utruleg mykje, og det var eit mareritt å kome heim utan deg som venta på meg. Her er eit stort tomrom, så stille. Eg synes eg ser skuggane av deg ennå, men innerst inne veit eg du er borte. Den levande kroppen og den store iveren er ikkje å sjå lenger. Dei sprø påfunna om å hente ting på bordet å kome å erte meg med det, fins ikkje. Eg ser fram til å sjå deg igjen, min Sunny, du er uerstatteleg. See you at rainbow bridge..

Kvil i fred, min vakraste Sunny..

En logrende hale har sluttet å slå,
silkmyke poter har sluttet å gå.
Den glede du gav meg er nå blitt til savn,
til den dag vi møtes igjen i min favn..

torsdag 2. september 2010

Eit tredje farvel, Moony..

Familia som ein gong var stor..

Det vert sagt ei ulykke kjem sjeldan aleine, slik har det vore her i det siste. Tre kaniner på tre veker er gått tapt. Moony vart fødd 1. april 2003, og er av rasa dvergwedder. Me kjøpte han på dyrebutikken i Volda i trua om at han var ei hokanin. Han skulle nemleg bu saman med Bonnie og Sølvi. Dette fungerte på ingen måte, så me måtte improvisere ihop eit eige bur til Moony. Deretter kjøpte me Mulan, som partnar og resten av historia seier vel seg sjølv. Moony og Mulan var eit ektepar utan like. Dei satt alltid ved sidan av kvarandre, og slikka og vaska på kvarandre. Moony har alltid vore ein "whatever" gutt, som likte best å slappe av og kanskje ta nokon lykkebyks ein gong i blant. Han var også matglad, og bestemt om det gjald ting han ikkje ville. I dag sovna han inn, etter ei lengre periode med lettare sjukdom. Einaste spora som ligg igjen etter Moony og Mulan her i heimen er dermed Helene. Det er også fint å tenke på at to av ungane deira fortsatt lever i beste velgåande i Ørsta.


Takk for ei fin tid saman Moony, kvil i fred!