Frå gammalt av snakka bestemødre om rider. Nærare bestemt snørider. Det vart sagt at det slett ikkje kunne verte vår før sju snørider hadde fått herja. Kvar ride hadde sitt namn som passa til tida den kom på. Erlerida kom naturleg nok rundt dei tidene du akkurat hadde skifta til sumardekk og linerla ler av deg på trygg avstand. Starerida var rundt dei tidene staren gjor seg kjent. Og slik fortsatte det. Sju rider, så var me trygge.
Det som er kjedeleg med denne tankegongen er sjølvsagt at det har vore minimalt med snørider denne vinteren. Trur me er på 3 eller 4 no. Dermed kan ein sjå lenge etter den etterlengta våren. Den har jo nesten vore her mange gonga allereie. I medan rensar det kvite laget den skitne grunnen og laga grobotn for det nye grøne.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar