fredag 30. september 2011

Hausten frå mobilkamera..

 Dei siste dagane har det vore nydeleg ver her heime.
Temperaturen har vore høg, og sola har faktisk kika innom!
 Sola leikar seg iallfall bak skyene..
 Det er også tydeleg at hausten har kome for fullt.
Fargane er vakre, og mange.
I morga kjem oktober, og snart er det jul.
Tida går fort!

Dagens visdom:
Haust er naturens svar på kunst..

søndag 25. september 2011

En tankevekker..

Jeg døde i dag .... Du ble lei av meg, jeg trakk et uheldig tall. Jeg er i en svart plastpose i et deponi nå. En annen valp vil få mitt knapt brukte bånd. Mitt halsbånd var skittent og altfor lite, men du gjorde det før du sendte meg til Rainbow Bridge. Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis jeg ikke hadde tygget dine sko? Jeg visste ikke hva det var, men lær luktet godt! Jeg visste ikke .. Jeg ville bare leke og det klødde i munnen min. Du glemte å kjøpe hundeleker. Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis jeg hadde vært stueren? Du gnidde nesen min i mine feil, det bare gjorde meg skamfull, jeg var forvirret Jeg skjønte ikke hva jeg gjorde galt. Hvorfor leste ikke du bøker eller spurte en vetrinær om lydighet, som kunne ha lært deg hvordan du ville lære meg å gå til døren. Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis jeg ikke hadde lopper i pelsen? Uten loppemedisin, kunne jeg ikke bli kvitt dem . Du forlot meg i hagen i flere dager, det er hvordan jeg fikk dem. Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis jeg ikke hadde bjeffet? Jeg ville bare si, "Jeg er redd, jeg er alene, jeg er her, jeg er her, ville jeg bli din beste venn." Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis jeg hadde gjort deg glad? Du slo meg, hvorfor lærte ikke du meg å høre på deg? Ville jeg fortsatt vært hjemme hvis du hadde tatt deg tid til å ta vare på meg og lært meg opp? Du har ikke plaget meg siden den første uken eller så, men jeg brukte all min tid på og vente på at du elsket meg. Jeg døde i dag. Jeg var valpen, jeg elsket deg av hele mitt hjerte med hele min lille kropp ...Det er på tide å stoppe all dyreplageri...

Hundeliv på støylen..

 Anja klatremus..
 Junah the Royal Sheltie..
 Det var vanskelig å få bilete av to saman..
 Sitte fint, checked.. Sjå på kamera?
Checked.. Really likte sin fyrste tur!

Dagens visdom:
Over horizon..

lørdag 24. september 2011

Smaken av veka mi..

 Søndagsmorgon stod månen over støylen, og veret var nydeleg..
 Sjølv i dei største regntider er der håp..
 Utsikta er viktig for ein nyskjerrig sjel..
 Alle hundar under 5 år må sitte i sete i bil, eller?
Linselusa Dono..

Dagens visdom:
Beneath that grey, cold sky
the sun is shining.. 

torsdag 22. september 2011

Hugs å strekke ut..

..då vert du mjuk!

Det er iallfall det dei seier på dette idrettsstudie. 
Ikkje veit eg, men mitt forbilete er klart, Anja:
Dagens visdom:
Strekkje på potane gjer livet verdt leve!

søndag 18. september 2011

Touch of blue..

 
Dagens visdom:
Reach out, and hope for the best..

lørdag 17. september 2011

Ein vakker haustdag..

 Standard
 To som virkelig fann tonen!
 Pus??!!
 Her er eg!
 Gjer seg vakker for hundane..
 Sjå på meg, meg, meg!
 Sheltielukke!
 Me ventar med godt mot..
 Eller finn underhaldning i oss sjølve..
Gratulere til Løvikbuda!

Dagens visdom:
Snøen i fjella varslar ein god vinter..

fredag 16. september 2011

Yksnøya ein tur!

 Frå onsdag til i dag var eg og klassa mi på Yksnøya.
Her hadde me kurs i kystfriluftsliv. 
På dette bilete ser du båtane me rodde rundt på.
 Her er leiren vår. Lavoen eg sov i lak vatn alle vegar,
men alt går fint i godt lag!
Einaste dagen det var fint ver var i dag.
Ellers har me hatt regn, og smakt på det ekte sunnmørske kystfriluftslivet.
Me lærte knutar, sjøvettsreglar, båtuttrykk og andre artige og praktiske saker.
I tillegg åt me strandsneglar, albogeskjell og sauetang.
Alias, kort og Ligretto vart den store underhaldninga på kveldstid.
I tillegg heldt me på med "Ekskluderingsleiken" som eg ikkje forstod.
Irriterande.

Dagens visdom:
More than once..

tirsdag 13. september 2011

Det går mot haust..

 Kosejenter!
 Hagebesøk!
 God stil!
 Fruktfatet!
 Veirus på besøk!
Er ikkje ofte det er hunden som er bak gjerdet!

Dagens visdom:
Fight your fight..

lørdag 10. september 2011

Tida flyg frå oss..

Det går opp for oss, når dagane sig på, at tida flyg frå oss. Det som var så meiningsfylt og godt for eit år sidan, snur brått til eit vondt minne. Dag for dag lev me livet vårt, utan å tenke på morgondagen.  Etter ein vond draum vaknar ein opp, ser seg rundt etter bevis på at draumen ikkje var sann. Ofte finn ein bevis, og kan legge seg roleg ned att på puta. 
Sola skein so fint den dagen, og varmen var herlig. Alt var herlig, livet var herlig. Livet var faktisk så godt at ei indre uro byrja plage meg. Ei uro om at eg hadde det for godt. Den vonde draumen gjor ikkje akkurat ting enklare.
Eg vandra meg ned til stranda, og sendte melding heim med spørsmål om dei etterlengta firbeinte. I det eg hadde plassert meg ved sjøkanten fekk eg eit svar om at alt var bra, og at Sunny skulle til tannlegen på mandag halv to. Det var jo heilt greitt, tenkte eg, og vart letta over å få avkrefta draumen min.
Det byrja nærme seg heimreise denne dagen. Me var byrja verte rastlause, og litt småleide av Sydenopplegget. Me måtte og ha oss ei siste runde rundt, før me gjor dei siste sjekkane til avreisa. Me fann ut kva restaurant me ville ete på. Ein eller anna Cæsar restaurant som såg veldig spennande ut. Kulturell, og lovandes. Så måtte me nesten gå til resepsjonen å sjekke kva tid bussen gjekk frå hotellet, og frå kvar.
Då me kom tilbake frå resepsjonen hadde dei ringt heimafrå. Eg måtte nesten ringe opp att, men eg kjende at uroa byrja stige. Eg kunne høyre at noko var gale, at noko ikkje var som det skulle. Så kom beskjeden. Draumen vart ein realitet, og eg kunne ikkje lenger vakne opp frå den. Der fanns ingen bevis på at den ikkje var sann. Verda knakk saman, i tusen biter. Uroa var ikkje lenger uro, tvilen var ikkje lenger tvil. Frykt vart realitet.

Reisa heim var lang. Mykje lenger enn dei fleste kan tenke seg. Å ha flyskrekk var ikkje lenger eit faktum. Kven bryr seg vel om flyet dett ned, når ein trur ein ikkje har meir å leve for? Der var lite håp, men håpet om at det ikkje var sant, at det var ein dårleg spøk var sjølvsagt tilstades. I tillegg kom spørsmålet; Kvifor meg?
Ingen fortjener dei følelsane og tankane som for gjennom meg dei komande dagane. Den neste dørstokken møtte eg når eg kom heim. Heim til tomrommet. Ein innser fyrst kva som har skjedd når ein får oppleve det, føle det på kroppen. Det er også då alt håp renn vekk.

Det er mykje tankar der ute. Alt for mange. Når alt hadde roa seg, og eg sat igjen med den indre sorga, fekk eg meg eit gjensyn med Sunny. Nok ein gong i draumane mine. Tre gongar skjedde dette. Var nesten som ho berre ville sjekke meg, og fortelje at ho hadde det bra. Uansett om det var oppspinn i mitt eige hovude, eller noke anna mellom himmel og jord, var det iallfall ei mild trøyst.
Eit år seinare, sit eg med dataen og har berre bileta og minna igjen. Saknet er der sjølvsagt også, i stor grad, men eg måtte gå vidare. Sunny var nok berre ein hund, men for meg var ho også mykje meir. Eg mista mykje den dagen for eit år sidan, og ingen kan erstatte det.
Du leikar kringom meg der eg vankar.
Eg høyrer deg når mitt hjarta bankar.
Du støtt fylgjer meg på ferdi mi,
som skuggen gjeng etter soli si.

lørdag 3. september 2011

Med tre hundar i huset..

 Anja tek fyrste trekk, og stjel senga til Dina.
 Dina tek hevn, ordnar til senga til Anja, og legg seg der..
 Søstrene Bjørklund er enklast å ha i splitt..
 Ekte teamwork..
 Som pauseinnslag legg eg med foto av Dono..
 Hundane rasar ute, Dono tek det på det tørre..
 Såå fiin..
 Så må han ut å sjekke voffstatusen..
 Brått vart tre til fire, og Trond tek ei sittetrening..
 Agiliy er kjekt!
 Pinne også!
og ikkje minst litt hopping!
 Trond lærer Anja "ha godteri på hovudet"
Så var det tid for gruppebilete. 
Chiko nekta rett å vere med..

Dagens visdom:
Rekn ikkje med alle labbar..