Taylor Swift

Våren i fjår vart filmen til Hannah Montana sett. Der va ei eller anna blondine (ikkje Montana sjølv nei) som song en song so heitte Crazier. Ej tenkte ikkje noke over det i det heile. D va nå berre en musikar slik som alle dei andre på dinna filmen. Nokon daga seinare fortalde Sandra at ho va byrja å høyre slik på ei Taylor Swift. Ho synes ho hadde so flotte teksta og musikk. Ej haure nå noken songa som ho anbefalte, men syns ikkje d va allverda akkurat då.

Ettekvart byrja songen Love Story og slå an på radioen her i Noreg. Det var nå ganske så fengande tonar, og ej haure nå på den, men prøvde ikkje ut noke anna av ne. So va det nå en gong i sommar Sandra byrja å marme om at ho Taylor Swift kjeme nå t London, og ho hadde berre soooo lyst på dinna konserten. Ej melde nå mej på ej, og sa ej kunne vere med. D e nå ikkje allverda d, og ej fe nå mej en tur, tenkte ej.

Månedane gjekk, og Sandra for nå å song på dissa songane na Swifty, og ej vart nå litt småleid ta heile greia. Mest fordi ej va dødsleide Love story, for den hadde nå gått på radioen sida den kom til Noreg. Ej følte likevel ej måtte høyre litt på disse songane frå "Fearless" albummet, slik at ej va forberedt litt til konserten som skulle ta stad i november.

Så kom me til november. Flyskrekken min hadde tatt litt overhand då, og ej vakje so veldig gira på dinna turen i det heile tatt, for flyge, nei, d hadde ej sagt t mej sjølv ej ikkje skulle ette ej kom heim frå USA. Men jauda. Flyturen overlevde me. Og etter ein rundtur i alle Londons veledigheite stod me der i køa uttafor Wembley Arena. Sandra va nå heilt i hundre.

Justin Bieber varma opp for Taylor. Ja, det va forresten då han brakk ankelen. Han e liksom litt nymotens svar på Aaron Carter. Litt småsøt, og sjarmerande med småfengande låter. Hadde aldri haurt om nå før ej, men Sandra la nå fram historia hass. Trur d inneheldt noko om youtube, og e på vei til å verte populær.

Stemninga i salen va enorm. 12 000 folk satt der å venta etter at Bieber va gådde av scena. Det va hyling og skriking og dei starta til og med felles publikumbølge gjennom heile salen. Ej tenkte i mitt stille sinn: "E ho so forderva populær ho der Swifty då?". So kom o på scena. Dinna lisje blonde jenta med bølge i håret. Trur aldri ej he haurt so mykje lyd for en person i heile mitt liv.

Ej satte mej ned, utan nokon spesielle forventninga i det heile. So vart ej fyrst imponert over at alle i salen kunne alle tekstane, so vart ej imponert over at Taylor Swift faktisk synge bra live (D gjor ho IKKJE på youtube klippa Sandra hadde vist mej før me for), so vart ej imponert over det spektakulære showet ho framførte. Ej va der i salen i 2 tima med berre Taylor Swift musikk, og ej rakk ikkje kjede mej et sekund. D e d en kalla en levande artist med ekte magi!

No i ettertid høyre ej gladelig en Taylor Swift song frivillig. Ho hadde rett ho Sandra. Jenta som nevne guta med deira ekte navn, skrive om ting som e enkle å forstå, skriv ekte og følelseladd, skrive fengande melodiar i enkle akkordar, trekke fulle hus kvar enn ho fer, verte avbrutt i si takketale av Kanye, og flørta med guta med same namn som sej sjølv. Det e rett og slett noko med ho der Taylor Swift, noko som ikkje fins i andre artista. En smak av noke ekte, og naturlig. La oss håpe den Taylor me kjenne no, vil fortsette slik, så kanskje ej skal skrive mej på list under "Taylor Swift fans" en vakker dag. Go Swifty!