Det som e fint med å sove e at det tek oss til ein plass der tid ikkje e et spørsmål. Nattesøvnen kan en vel seie e ei pause frå dagleglivet og alt stress, og arbeid som må gjerast. Om ein e heldig drøyme ein også drauma om ting ein så gjerne skulle gjort, og hatt d kjekt med, i staden for d kjedelige vanlege.
Alt dette e ei uro i sjela, sagt på Vamp sitt vis. Det dei seie i den songen e at uro må forbli. Ka meina dei egentlig? E d bra at me he ei uro, eit stress som tynga? E d d som e meint for oss menneske? Sandra seie d e fordi me må ha action i livet, derfor skal den uroa vere der. Men hadde det vore så forferdelig å ikkje ha alt tyngande over sej? Vere med dei en va glad i, på ein plass en ville vere? Gjere det en ville?
Alt ditte e sjølvsagt fiksjon. I dagens samfunn ekje ditte mulig. Me leve et liv tvunge til å vere plassa me ikkje v vere for å oppnå å vere der me vil. Tenk kor mykje tid me bruka på alt me ikkje lika, og kor lite tid me bruka på alt me synes e kjekt? Ekje ditte egentlig heilt tragisk? Koffor skakje me få leve med dei menneska me elska og e glad i, meda me leve?
Livet e ei lånt tid på jorda. En veit aldri ka tid d e slutt, og en veit aldri ka tid d byrja. Koffor fekje me leve i nået? Koffor skakje me få leve i glede heile livet? Men då igjen. E d å gjere d me vil å vere glade? E d å vere med venna, familie, det som betyr noke for en, vere der en føle sej heime, e d virelig nok til å skape glede? E d nok til å gjere oss lykkelig?
Menneske e kompliserte. Livet e komplisert. Men d må vel kanskje berre vere sånn? D e vel nettopp ditte som skapa uro, action i kvardagen, nettopp det som gjer det ekstensielle til et liv. Nettopp det som gjer livet verdt å leve. Variasjon skape trivsel, det trur iallfall ej på. Korleis ska en glede sej t noke, om en ikkje må gjennom noke sokalla kjedelig fyrst?
God works in mysterious ways..
